Op 9 mei 1999 gooide ik in het tv-programma De Bunker, na een korte plechtigheid met toespraak, de Nederlandse vlag in het water.

Dat leverde me een stroom boze reacties op en ik ken mensen die me sindsdien niet meer groeten (kwam goed uit, want het waren mensen waarvan ik het hinderlijk vond dat ze me groetten).

Vanwaar deze flinkigheid?

Het was een protest tegen de Nederlandse deelname aan de NAVO-oorlog in voormalig Joegoslavië. Na zeven weken bombarderen waren een miljoen mensen op de vlucht geslagen en zat Milosevic nog stevig in het zadel. Toen nog wel.

Maar het was ook de daad van een veteraan uit de jaren zestig, die het af en toe op zijn heupen krijgt, maar weigert hulp te zoeken.

De driekleur in het water. Wat is daar nu zo erg aan?
Nederland Waterland - een treffender symboliek valt niet te verzinnen.

Bovendien heb ik de vlag na de opnamen uit het water gevist, te drogen gehangen en weer keurig gestreken en gevouwen.

Een vlag verbranden - daar hou ik niet van.