Als ik tegen iemand zeg: ?Gisteravond dat of dat op tv gezien? Ik heb erg gelachen!? (komt bijna niet voor), dan bedoel ik dat ik mijn gezicht af en toe in een grijns heb getrokken.

Nog zeldzamer is het als het lachen vergezeld gaat van schokjes rond het middenrif.
Dat gaat zonder geluid gepaard.
Hardop bulderen? Ja, kom, dat overkomt je een paar keer in je leven.

Ik heb altijd een beetje lacherig gedaan over theorieën die het hoe en waarom van het lachen proberen te vangen. Ik weet alleen dat het schokkend lachen je overvalt en puur lichamelijk is. De samentrekking van de spieren is niet tegen te houden.

Bij het werk van Gummbah moet ik nagenoeg bij elke tekening lichamelijk lachen.

Waar ?m dat in zit?
De plaatjes zijn vaak absurd en als ik het goed zie, waren de teksten in zijn vroegere werk ook absurd, met veel gekke namen en zo. Nu staan er hele gewone zinnetjes bij en het lijkt of ze bij Gummbah steeds gewoner en kleiner worden. En het is die tegenstelling in de combinatie die...
Nee! Geen theorie!

De blote dikke man die achter de enorme kont van een blote geknielde man staat, kijkt even opzij en zegt: ?Ik ga afronden, Henk.?

Een dikke blote vrouw ligt op bed en zegt tegen de man tussen haar dijen, die haar kennelijk aan het beffen is: ?Hoe gaat het??
En de man zegt zonder op te kijken van zijn werk: ?Goed.?

Ja, het is heel veel anuskutpoeplul&neuken wat de klok slaat. Met die zinnetjes erbij - soms een enkel woord - ben ik bij het bekijken van Gummbah?s bundel Neksnor in geen tijden zo vaak door lachen overvallen.