De weekeind-bijlagen weer doorgenomen op zoek naar banen die ik ooit zou willen krijgen, maar waar het nooit van zal komen.

Directeur van de Jazzdienst.
Wist niet dat we een Jazzdienst hadden.
Gevraagd wordt naar een Doctor Jazz van de Lage Landen.

Aan wat er van me verwacht wordt voldoe ik makkelijk:
een visie hebben, beetje positioneren, dan weer fiks aanjagen - het is een kwestie van improviseren, dan kom je een eind.

Het meest verheug ik me op de wekelijkse jazztafel.

Geen idee wat dat inhoudt, maar ik stel me voor dat we met alle medewerkers van de Jazzdienst om een tafel gaan zitten, eerst collectief over een bepaald thema door elkaar heen praten, waarna ik als directeur, iemand aanwijs die een solo krijgt. Als iedereen aan de beurt is geweest met een improvisatie op het thema, sluiten we af met een collectieve heksenketel.