En daar stond?ie opeens weer, middenin het redactielokaal: Rudo de Blaak, het vleesgeworden chagrijn, het opgewonden standje dat me op gezette tijden pesterig de les komt lezen, per e-mail of in levende lijve.

?Wat heb je nou weer voor slap stukje over gisteravond geschreven, man!?, stak hij meteen van wal. ?Ben jij ineens zo?n liefhebber van André Hazes geworden? O. o, wat vond je het mooi, dat feestje in de Arena.?

?Feestje... dat heb ik toch niet geschreven? En ik heb toch ook niet beweerd dat ik die muziek zo mooi vind?? Hij had me meteen op de kast.

?Had jij als intellectueel ook niet moeten schrijven dat je in feite ontzettend bang bent voor de volkse massa? En dat je die hysterische rouwmanifestaties wansmakelijk vindt? Je collegaatjes weten anders precies hoe het zit!?, en hij smeet de NRC van vanavond voor me op tafel.
?Die Elsbeth Etty dekt zich eerst heel erg in - o nee, ze heeft niks tegen Hazes - maar van dat gerouw en gehuil is ze ontzettend bang geworden.
En Jessica Durlacher verklaart alles uit het religieuze. De mensen missen God, anders zouden ze zich niet zo aanstellen. Had jij ook niet zoiets moeten schrijven??

?Nee, dat vond ik niet. Ik zou nooit zelf naar de Arena zijn gegaan, maar ik kan toch wel onder de indruk zijn van de gebeurtenis, omdat het zo goed was geregisseerd??

?Ja, omdat jij dat niet verwacht had! Die volkse mensen kunnen dat eigenlijk helemaal niet, een nationale plechtigheid in elkaar steken, dat bedoel je te zeggen. Door de avond te prijzen, laat je zien dat je nog altijd een arrogante klootzak bent. Eigenlijk vond je het helemaal niks!?

?Nou, nou.. dat zeg ik toch niet? Wie ben ik om de emoties van dat publiek in twijfel te trekken, of belachelijk te maken??

?Omdat jij niet wilt inzien dat die emoties altijd al onder het grootste deel van de bevolking hebben geleefd, maar er niet uitmochten. Van gasten zoals jij. Jij en je vriendjes, met jullie goeie smaak, jullie hebben ervoor gezorgd dat ze nooit eerder getoond konden worden. En nu het volk eindelijk de media in handen hebben gekregen, schrikken jullie je kapot. En maar jammeren. O, o, wat een wansmaak! O, o, waar gaat het met Nederland heen!?

?Heb ík ervoor gezorgd dat...?

?Dat de André Hazessen van vroeger nooit aan de bak kwamen, ja. Johnny Jordaan, minstens zo?n grote volksheld als Hazes, mocht mondjesmaat op tv. Waar jij toen al de dienst uitmaakte.?

?Ik heb nooit de dienst uitgemaakt...?

?Van jullie, van de goedesmaakpolitie, mochten tante Leen en Johnny Hoes en de Zangeres Zonder Naam eigenlijk nooit op tv. Jullie wilden het volk opvoeden met je esthetische Hogere Waarden. En nu pikt het volk die betutteling niet langer. Als Johnny Jordaan nu had geleefd en was doodgegaan, had?ie ook een Arena vol huilende mensen gekregen, hoor. Maar die postume eer heb je hem niet gegund! En nou alsnog André Hazes een beetje gaan prijzen. Bah!?

Met een daverende slag trok Rudo de Blaak de deur van het redactielokaal achter zich dicht.