Op zoek naar de geheimen van de evergreen, stuiten we nu op een fenomeen, waarvan ik nooit had gedacht er ooit één woord aan te zullen wijden:

Roger Whittaker

Geloof me: nimmer kocht ik een LP of CD van deze man. Als ik hem op de radio hoor, reik ik zo snel als mogelijk naar de knoppen. Dat bronzen geluid! Wat een walgelijke zoetigheid druipt ons tegemoet!

Maar toch...

New world in the morning - I don?t believe in if anymore...
Na ruim dertig jaar neurie je zijn grote hits moeiteloos mee. Je wilt niet, maar je moet.

En nog altijd worden ze gedraaid.
Ik zie hem nog wel eens in tv-spotjes voorbij komen. Een dikbuikige heer, omringd door hübsche Mädel, dwalend door een protserig kasteel, zijn Duitstalige repertoire promotend.

Want Roger is een Europese zanger, die blijkbaar over alle grenzen heen zingt.

Hoe zit de Whittaker-evergreen technisch in elkaar?
Met pianist Jeroen Thijsen bespreek ik een van de hits.