Drie uur in de nacht - ik nestel me in de kussens van de achterbank en kijk naar buiten, in de donkere nacht, waarin zo nu en dan de verlichte kassen van de bollenkwekerijen en de wietplantages feeëriek oplichten, als herinneringen aan een wereld die ik voorgoed achter me heb gelaten.
Heel ver vooruit zit de chauffeur, een klein poppetje op deze afstand. De limousine heeft acht deuren, die ik voor instappen allemaal heb geopend en dichtgedaan, omdat ik het niet kon geloven.

Wat is er gebeurd? Wat heb ik gedaan? Wat heb ik gezegd?
Nog half verdoofd door glitter en glamour overdenk ik de avond - mijn eerste kennismaking met de wereld van de Commerciële Televisie. Na decennia arbeid voor de Publieke Zaak, had ik me tegen alle adviezen in - ?als je hebt geproefd uit de gouden beker ben je verloren? - opgegeven voor een gesprek in Barend, Van Dorp & Mulder. Want ik wilde het één keer in mijn leven meemaken.

Het duurde twee jaar, waarin ik van het kastje naar de muur werd gestuurd - ?U staat onderaan de wachtlijst, we kunnen geen uitzondering maken?, ?De heer Van Dorp is in het buitenland?, ?De heer Barend heeft dit jaar geen gaatje meer vrij? - kwam de verlossende brief: u wordt donderdag 2 mei 2002 verwacht in het Kurhaus te Scheveningen.

Het Kurhaus! Als Haags bleekneusje vergaapte ik mij ooit aan de buitenkant van dit Paleis der Rijken, nu mocht ik binnen en werd ik verwelkomd door een allercharmantste gastvrouw, die mijn regenjack aannam - wat een armoedig, vaal vod werd dat ineens - en me de grote hall binnenleidde.

Wat er daarna allemaal is gebeurd - ik moet het de komende weken verwerken en misschien heb ik er professionele hulp bij nodig.

Thuisgekomen, terug in mijn veilige werkhokje onder de hanenbalken, knipte ik de computer aan en opende met bevende muis de mailbox.
En daar stroomden ze binnen: de tientallen bewijzen. Tussen alle luxe geneugten en zinnenstrelende verwennerijen door had een uitzending plaatsgevonden. Die was gezien. Er werd gereageerd - mails met ontroerende en heftige kijkervaringen, variërend van ?Goed je weer op tv te zien? tot ?Verrader!?.

Alle schrijvers dank. Alle nieuwe Biesloglezers welkom.

Voor hen die de uitzending hebben gemist: ik heb exclusief voor Bieslog, geheime opnamen gemaakt van het verborgen leven onder de tafel van Barend, Van Dorp, Mulder & Wester.

Het motregent, ik trek mijn regenjack aan (dat ik gewassen en gestoomd op de achterbank van de limousine had teruggevonden!) en ga op de fiets naar de VPRO, met het filmrolletje in mijn binnenzak.
Als het ontwikkelen niet mislukt, zijn de beelden aan het eind van de ochtend op Bieslog te bekijken.