Meneer Foppe liet de ochtendkrant zakken en staarde met grote angstogen in de richting van het halletje van zijn appartement.

Hij had zojuist gelezen dat het Europese Parlement had besloten tot een verbod op kwik bij het vervaardigen van nieuwe barometers.

'Besluit betekent einde aan eeuwenoud ambacht'
Twee Nederlandse barometerbedrijfjes gaan nu noodgedwongen op de fles.

Een nieuwe barometer had meneer Foppe niet echt nodig, hoewel de oude uit het ouderlijk huis die naast de voordeur hing al jaren kapot was. Als je klopte op het glas - zoals hij vader dagelijks had zien doen - bleef de wijzer onveranderlijk op veranderlijk steken.

Maar het commentaar van een PvdA-Europarlementslid had hem de schrik om het hart doen slaan.
Zijn barometer kon kapot vallen. En dan viel er kwik op de deurmat en daar kon je minder intelligent van worden!
Meneer Foppe wist niet wat hij zich daarbij moest voorstellen, maar misschien werd je na het inademen of aanraken van kwik zo dom dat je de krant niet meer kon lezen. Waardoor je niet gewaarschuwd werd voor de gevaren die je constant bedreigen.

De oude barometer hing daar al jaren en nu was het nostalgische voorwerp ineens een gevaarlijk projectiel geworden.

Als hij bij het aantrekken van zijn overjas per ongeluk de barometer van de muur zou stoten - wat in vijfendertig jaar wonder boven wonder nooit was gebeurd - en het ding viel kapot, hoeveel kwik kwam er dan vrij? Een paar druppels toch zeker wel.
En waar moest hij ermee naartoe, met zijn kwakje kwik?

'Kwakje kwik, kwakje kwik...', zei meneer Foppe hardop en toen liet hij, of hij wilde of niet, van de zenuwen een hoge giebellach los.