Op 93-jarige leeftijd is de Poolse dichter Czeslaw Milosz overleden.
Ruim dertig jaar woonde hij in Frankrijk en de Verenigde Staten, om in 1989 naar Polen terug te keren.
In 1980 kreeg hij de Nobelprijs voor literatuur.

Pas de laatste jaren, moet ik bekennen, ging ik zijn werk lezen en waarderen, dankzij de vertalingen van de (in maart jl. overleden) vertaler Gerard Rasch.

Bij Uitgeverij Atlas verschenen twee boeken van Milosz: Alfabet, een bundel persoonlijke herinneringen en de verzamelbundel Gedichten.

Uit dat laatste boek kies ik dit gedicht, dat dateert uit 2001, toen de dichter dus 90 jaar was.

DE NIEUWE EEUW

Mijn lichaam wil mij niet gehoorzamen.
Het valt op een effen weg, komt met moeite de trap op.
Ik sta er satirisch tegenover. Ik lach het uit,
met zijn flodderige spieren, slepende voeten, blindheid,
al die parameters van de diepe ouderdom.

Gelukkig blijf ik ?s nachts gedichten maken.
Ook al kan ik ze, nadat ik ze ?s ochtends
opgeschreven heb, niet meer ontcijferen.
Wat helpt zijn de vergrote letters van de computer.
Die ik dus nog meemaak - en dat is een goed ding.

Czeslaw Milosz (vertaling: Gerard Rasch)