Vanmorgen was het weer zover.
Teneinde de ochtend-deadline te halen (negen uur), deed de hoofdredacteur een overhaaste greep in zijn sokkenla. Slaapdronken kleedde hij zich aan, racete naar het redactielokaal, nam plaats voor het scherm in zijn favoriete positie - met de schoenen uit - en kwam tot de ontdekking dat hij er voor gek bijzat (foto 1).

De redactiemedewerkers bogen zich diep over hun werk, toen de hoofdredacteur op luide toon van zijn ontstemming blijkgaf.

Weer nam hij zich voor zijn sokkenvoorraad beter op orde te houden. Hij zou zich voortaan streng houden aan de gouden regel van iedere sokkenbeheerder: ?Bij het inbergen meteen bolletjes maken!?

Of... was er nog een andere methode tot het voorkomen van catastrofale vergissingen?
Na anderhalf uur ingespannen denken, ging een lampje branden in het brein van de Bieslogchef.

De jongste bediende werd naar het huis van de hoofdredacteur gezonden, opdat de passende, donkere linkersok alsnog op kantoor zou arriveren.
Ook de kantoorboekhandel moest worden bezocht.
Met behulp van de daar aangekochte, eenvoudige plakcijfers, maakte de hoofdredacteur vervolgens een eind aan alle sokkenmisère (foto 2).

?Als ik nu alle sokken zo beplak,? overdacht hij, apetrots op zichzelf, ?dus oneven cijfers op de linkersokken, even op de rechter, heb ik wellicht een uitvinding gedaan van wereldwijde betekenis!?

Hoe de plakcijfers zich zouden houden in de wasmachine, ach, dat probleem was van later zorg.

Tot hij enkele uren later, bij het doorwerken van de dagelijkse stapel publicaties, in de ANWB-Kampioen een advertentie ontdekte, die hem een kreet van verbijstering ontlokte.

?Hèèèèèèèèè? Krijg nòu wat!?

Er werden wandelsokken in aangeboden, die het onderscheid tussen de linker en rechtersok, met de organisch in de sok opgenomen letters L en R, op voortreffelijke wijze zichtbaar maakte.

?Zo zie je maar,? concludeerde de hoofdredacteur, ?je heftig opwinden over minuscule problemen heeft geen enkele zin.?