Gisteravond manifesteerde een luidruchtige groep jong volk zich al op de hangplek tegenover het redactielokaal. Maar vanavond barsten de eindexamenfeesten pas goed los.

Met enige schroom laat ik de twee foto's zien die ik van mijn eigen eindexamenfeest heb overgehouden. Pijnlijk wordt duidelijk hoe lang geleden dat plaatsvond.

Op de bovenste foto is aan mijn doorzakkende benen te zien dat ik niet kan dansen. Alle klasgenoten leerden de foxtrot dansen - mijn ouders vonden dansles te duur.
Hooguit twee leerlingen beheersten het jiven (een voorloper van de rock&roll).

Ik hou mijn dame ook duidelijk verkeerd vast, met mijn arm krampachtig onder haar oksel gestoken. En ik durf mijn hand niet gestrekt op haar rug te leggen. Ook zij weet zich geen raad, ze grijpt me aan mijn mouw vast. Een arm om mijn schouders? Als ze had gewild, had ze er niet bijgekund.

Op de onderste foto bevestig ik (rechtsboven) een ballon aan mijn voet. Tijdens het ballondansen moest je de ballon van een ander paar proberen kapot te trappen - een spelletje waarmee je nu nog alleen op kleuterpartijtjes kunt aankomen.

Van die feestjes herinner ik me de opwinding vooraf en de eenzame fietstocht terug naar huis.