Geachte Ivo Niehe,

Hartelijk dank voor de folder die ik van u heb mogen ontvangen. Mijn hart maakte een sprongetje, mag u gerust weten, toen ik mijn naam vetgedrukt op voor- en achterkant zag prijken. Stoer!
En wat knap, dacht ik ook, dat u mijn voorletters kent - W. Ph. - het gebeurt me zelden dat ik zo chique word aangeschreven.

Mijn gerezen ego schrompelde helaas weer iets in, toen ik de aanhef van uw aan mij gerichte boodschap las (zie voorkant folder):
'Geachte heer of mevrouw De Bie...',

Hallo! Ik ben het, Ivo! MENEER De Bie.
Zullen we elkaar tutoyeren? Zeg maar Wim.

Vervolgens schrijf je me:
'...als je, zoals ik, al ruim 30 jaar televisie mag maken, is het enige nadeel dat je zoveel hebt meegemaakt dat het een zeldzaamheid wordt dat je nog tegen een project aanloopt waarvan je niet alleen razend enthousiast wordt, maar - sterker nog - dat je een heel warm gevoel geeft.'

Sorry Ivo, ik krijg toch sterk de indruk dat je ene mevróuw W. Ph. de Bie voor ogen had toen je dit schreef.
Mij maak je namelijk niet zoveel meer wijs.
Als je, zoals ik, al ruim 40 jaar televisie maakt, is het grote voordeel dat je voordat je de tv aanzet al kunt raden hoe een aangekondigd tv-programma eruit gaat zien.

Ik laat 'm uit. Helaas moet ik je melden dat ik niet zal kijken naar die bingo-avonden - de grootste ooit. Ik hou niet van die in glitter en schetter gevatte bedelpartijen met 'een recordaantal winnende prijzen'.
Misschien doe ik mee als jij bekendmaakt dat je alle door jou in rekening gebrachte kosten aan het goede doel teruggeeft. (Hoeft niet, hoor, jouw schoorsteen moet ook roken.)

Komen er ook nog gewone collectebussen aan de deur? Dan zal ik daar wat extra's in doen. Goed?
Veel succes, Ivo M. M. Niehe!