Pim Fortuyn is getaart. Met drie taarten. Wegens het 'aanzetten tot een racistische hetze'.

In het algemeen houd ik niet van ludiek-agressieve acties. In dit geval is de reactie van het slachtoffer veelzeggend.

Veegt Fortuyn de klodders uit zijn gezicht en gaat hij moedig voorwaarts?

Nee, hij geeft onmiddellijk Wim Kok de schuld! Die 'demoniseert' Fortuyn.

Gotspedegotspe.

Fortuyn werd nota bene door zijn toenmalige eigen partij wegens zijn dubieuze uitspraken op straat geknikkerd.

Het voorval moeten we maar symbolisch duiden - het bewijs is geleverd: Pim Fortuyn staat nergens voor.
Hem in verband brengen met een mooie, stevige slagroomtaart is misplaatst.
Pim is pudding.