Nu ik ze voor de foto bij elkaar heb gelegd, moet ik toegeven dat ik een mobiele junk ben geworden.
Er slingeren hier in huis acht afgedankte mobieltjes rond, waarvan meer dan de helft nog tot leven kan worden gewekt - er zit voldoende stroom in om de schermpjes te laten oplichten.

Ik beken. Ik ga helemaal mee in de mobiele opfokkerij. Ik verslind de paginagrote advertenties, waarin de nieuwe modellen worden gepresenteerd.

Het cameraatje in mijn huidige mobiel is er een van 1,3 megapixels, maar de nieuwere hebben allemaal 2.0-camera?s.
Hoewel ik heel goed wist dat mijn contract nog niet was afgelopen, ging ik in de belwinkel vragen of ik al voor een gratis nieuw model in aanmerking kon komen.
Pas in augustus 2006 mocht ik terugkomen van de belwinkelchef. Als Eersteklas Jan Lul droop ik af.

Op etentjes en partijtjes haal ik mijn mobiel tevoorschijn om een foto van het gezelschap te maken en als ik ook maar de geringste belangstelling vermoed, demonstreer ik de beeldtelefoon - dat ik live kan bellen met mijn hoofd en dat van de ander tegelijkertijd op het scherm. Ik vertel er niet bij dat ik die functie alleen gebruik voor dit soort demonstraties, omdat ik niemand ken die ook zo?n toestel heeft.

Ik vraag ook gerust aan een tafelgenote of ik de foto die ik zojuist van haar heb genomen naar haar e-mailadres zal sturen.
?Kan dat dan??, vraagt ze verbaasd. En ik zit goed.

Mensen die zich in het openbaar uitsluitend met hun mobieltje bezighouden, heb ik altijd grote aanstellers gevonden, maar ook ik buig me nu gedurende een trein- of tramreis langdurig over mijn toestel. Om SMS-berichten te beantwoorden of te wissen en de foto- en videobestanden op te schonen.

Er staat me vaag bij dat er inzamelacties voor oude mobielen zijn geweest ter bescherming van het milieu en ten bate van goede doelen. Hebt u meegedaan? Ik ook niet.