Nieuw nationaal probleem: de snoeproof.
Twaalf- tot zestienjarige pubers, te beroerd om een Sint Maartenliedje aan de deur te komen zingen, beroven de kleintjes van hun snoep. Vaak treden de snoeprovers in groepsverband op: georganiseerde snoeproof.

De politie ziet pr-mogelijkheden en stuurt extra agenten met de kinderen mee. En de landelijke pers doet mee. Wordt volgend jaar per zingend groepje kleuters een peloton ME ingezet?

Terwijl de oplossing zo simpel is: verkleining van de snoepbuit!
Waarom krijgen de zangertjes aan de deuren handen vol snoep, of meerdere zakjes en pakjes met snoepgoed toegestopt?
Waarom delen de gevers niet één snoepje per kind uit, dat onmiddellijk in het mondje kan worden gestoken? Zo worden de snoeprovers monddood gemaakt.

Ik heb het gisteravond uitgeprobeerd. Ach, de kindjes morden wat, maar oom Wim was onverbiddelijk en negeerde de uitgestoken handjes en het gejengel om ?meer?! Eén zuurtje of één toffee - ze mochten wel zelf kiezen.

Er waren kinderen die boos en scheldend wegliepen, andere schattebouten begrepen mijn geste en bedankten me recht hartelijk voor deze belangrijke levensles.
?Dank u wel, oom Wim, voor uw wijze woorden en voor het heerlijke snoepje. Wij wensen u nog een prettige avond. Tot volgend jaar!?
Over dit soort kindjes lees je niets in de kranten.