Een plastic tas met daarin: 1 liter melk, 1 liter karnemelk, 1/2 liter slagroom, 1 pakje roomboter en 1 kilo kaas.

Nou, dat is een licht, halfgevuld tasje.

Waarom je dat niet mee zou kunnen krijgen in het openbaar vervoer is me een raadsel.

Conducteurs en bestuurders beginnen in de regel pas bezwaar te maken, als je met twee uitpuilende kanjers van tassen, met de boodschappen voor de hele week, tram, trein of bus probeert te beklimmen.

Iets anders is een drankvoorraad van dertig liter kruidenbitter. Als je die in de achterbak van een auto laadt, sleept de uitlaat over de grond.

Hoe is de reis van de kelder van Wim van de Camp naar de kelder van een medewerker verlopen?
Hebben ze gewacht tot het aardedonker was, voordat ze de drank uit de woning van Van de Camp naar de vrachtauto sleepten?
Reed de wagen vervolgens met gedoofde lichten en afgedekte nummerplaten de straat uit?

Heeft de medewerker van Van de Camp dertig liter kruidenbitter voor niks en niemendal meegekregen?
Klinkt onwaarschijnlijk. Als je ?het spulletje? niet lust, kun je de flessen op normale wijze in het toilet uitgieten.
Is de medewerker een clandestien kruidenbitterwinkeltje begonnen?

Er zit een luchtje aan dit spulletje.

Als Van de Camp een spreekbeurt gaat vervullen, dient hij in het vervolg een grote boodschappentas mee te nemen. Zo?n doorzichtige, zodat we allemaal kunnen zien wat hij aan zijn lezing overhoudt.