Teleurgesteld verliet dichter Sijmen van Woelgeest rond middernacht het Boekenbal. Hij had met niemand gesproken en de drukte voor de bars was zo groot, dat hij ook niet dronken had kunnen worden.

Dat hij na lang soebatten bij zijn uitgever een toegangskaart had weten te bemachtigen was op zichzelf een leuk succesje geweest - zijn laatste bundel 'Drafgang' verscheen alweer vier jaar geleden - maar het was niet gelukt zijn vooraf opgeschreven en uit het hoofd gestampte statement op te zeggen voor de camera's en journalisten aan de ingang. Geen van de mediamakers kende hem, kennelijk. 'Te lui om een beetje huiswerk te doen', mompelde Sijmen.

Hij had voorspeld dat de media hem, gezien het Boekenweekthema, zouden vragen hoe oud hij was en hoe oud hij zichzelf voelde en dan zou hij gezegd hebben:

'Sorry hoor, wat een bezopen vraag. Al die bejaarde schrijvers die koketteren met hun innerlijke leeftijd, die altijd veel jonger is dan hun echte, liegen alsof het gedrukt staat. Juist als je je geestelijk jonger voordoet en als 70-plusser beweert dat je 35 of 12 bent, gebruik je een verschrikkelijk cliché en ben je dus stokoud aan het worden.'

'Hoe oud bent ú dan?', zouden ze hem hebben gevraagd.

'Ik ben 56, maar in het hoofd 83', zou hij hebben geantwoord.
En de mediamakers vonden dat zo'n originele uitspraak dat ze zijn statement in NOVA en in alle journaals hadden uitgezonden.
En dat zou zijn kans op de VSB Poëzieprijs 2009 voor zijn nieuwe bundel aanzienlijk hebben vergroot.
Die bundel moest nog wel geschreven worden. De titel had hij al: Nu Even Niet.