Na de lunchpauze vroegen de twee nieuwe stagiaires Noukah en Wendy belet.

?Meneer de hoofdredacteur?, zei Noukah, ?hebt u gezien dat de Telegraaf vanmorgen twee pagina?s met posters van de overgebleven Idols-kandidaten bevat??

?Nou willen we vragen of we ze mogen ophangen voor de ramen van het redactielokaal?, vervolgde Wendy.

?Alsjeblieft niet!?, riep ik spontaan uit, ?ik heb aan dat Idols al een commentaar gewijd, zo is het wel genoeg. Dat de Telegraaf zich op een publiek van tienjarigen richt, moeten zij weten - Bieslog is geen kinderkrant.?

?O nee??, zei Noukah, ?wist ik niet.? Een dondersteen, maar ik mag haar wel.

?Als we ze voor het raam hangen en er komt toevallig een Idolsfotograaf langs, kunnen we een auto winnen!?, voegde Wendy toe.

?We vinden het allebei vreselijke jongetjes, dus we willen ze nog even behandelen. U vindt het toch juist zo goed als we iets creatiefs toevoegen?? Noukah weer, schalks van onder haar hoofddoek.

Aan passanten en bezoekers van Bieslog bied ik mijn excuses aan. Ik moet een beetje mee met mijn jonge medewerkers.
Maar de vraag waar het heen gaat met de journalistiek, kan ik volstrekt niet beantwoorden.