Nadat de columnist zijn kleren had opgehangen en even onder de douche had gestaan, betrad hij het grote zwembassin. Het was druk. Met de zomer in aantocht gingen meer zwaarlijvigen ?iets? aan hun gezondheid en lichaam doen.

Het aparte bubbelbadje, aan de kop van de grote zaal, lag er leeg bij. Op de onderwaterbank langs het betegelde muurtje zaten slechts twee oude dames, die in een heftig gesprek gewikkeld leken. Ze maakten er brede armgebaren bij.

?Hebbes?, dacht de columnist.
Als hij in de buurt van de dames zou gaan zitten en een paar zinnen van hun gesprek kon registreren, hield hij daar zeker een column aan over. Hun teksten een beetje komischer maken, een cloutje eraan draaien en de kat lag in het bakje.

De columnist daalde het trapje af en ging te water. Aangenaam warm was het in dit badje, speciaal bedoeld, dacht hij, voor revaliderenden en bejaarden.
Eerst liet hij zich een rondje meevoeren met het snel stromende water - langs de wanden waren gaten aangebracht waar harde luchtstromen uitspoten.

Toen maakte hij zich los uit de maalstroom en ging op het bankje in het midden van het badje zitten, zo onopvallend maar zo dicht mogelijk in de buurt van de dames.
Ook hier stroomde geperste lucht uit gaten in de stenen zitting; de zwembroek van de columnist ging er raar van opbollen, maar dat speelde zich onder water af, niemand zag het, dus je hoefde de blazen niet plat te drukken.

Door het luide gebubbel van het kolkende water kon hij helaas niets van de conversatie van de dames verstaan en, zonder ze aan te kijken, schoof hij enkele centimeters dichterbij.
Nee, ook dan kon hij geen samenhang in hun gesprek aanbrengen.

?En toen ging ik weer naar beneden, maar toen zei hij...?, meende hij te verstaan, maar dat was alles.
De dames gingen zo op in hun gesprek, dat hij zich nog een paar centimetertjes kon permitteren, dacht hij.

Nu zat hij bijna tegen de linker dame aan, maar het geraas van het water maakte zelfs hier het gesprek onverstaanbaar.
Toen hij de vrouwen terloops even aankeek, zag hij dat de rechter dame hem nu had gezien. Ze stootte haar gesprekspartner aan, die zich met een geschrokken blik naar de columnist omdraaide.

Als op commando stonden de dames op, waadden door de snelle stroom naar het trapje en hezen zich in hun grote badpakken uit het water.

De columnist bleef gegeneerd achter. Hij was betrapt - een smeerpijp, die vast vieze dingen van plan was.

Nee, het zwembad leverde geen stukje op.
Wat nu? Waar haalde hij vanmorgen nog een onderwerp vandaan?
Kon hij het proces van Volkert van der G. nog halen, om er een ?sfeerimpressie? te scoren?

De grote klok van het bassin wees tien voor tien. Nee, dat ging niet lukken. Uiterlijk twaalfuurdertig moest de column bij de krant zijn.

Nog even bleef de columnist in zijn bollende broek in de bubbels zitten. En pijnigde zijn hersens.