Omdat ik ze allemaal heb bewaard en omdat in elk exemplaar de naam van de gever en de datum zijn geschreven, kan ik mijn eerste kinderboeken traceren.

Ik kom uit op mijn derde verjaardag. Het moet een gezamenlijke actie zijn geweest; er is kennelijk overleg gepleegd tussen vader-moeder en opa-oma. ?Als jullie dit geven, geven wij dat.?

Van ?Okkie en zijn vriendjes? staat elk plaatje en elke verhaalwending in mijn geheugen gegrift, in ?Dierenvriendjes? herken ik niets.
Vader en moeder hebben Okkie dagelijks en uitentreuren voorgelezen - het boek van opa en oma vonden zij waarschijnlijk te ouderwets en zoetsappig.

Okkie begint zo:

?Kwor! Kwor! Kwor!?
?Kwar! Kwar! Kwar!?
?Kwor-re, kwor-re, kwor-re...!?
?Kwar-re, kwar-re, kwar-re, kwar-re...!?
Wie maken daar zo?n drukte?
?t Zijn twee klei-ne kik-ker-tjes.

En dit is de opening van Dierenvriendjes:

De kleinste klasse van de school had leesles, ze lazen over vogeltjes.
?Houden jullie van vogeltjes?? vroeg Mijnheer.
?Ja,? riepen ze allemaal tegelijk.

Het is duidelijk: Leonard Roggeveen begreep hoe je voor een driejarige moest schrijven en mijn opa en oma schatten mij drie jaar ouder.

Wat zoet, al die vriendjes.
Als je naar de datering kijkt, begrijp je de achterliggende gedachte.
De wereld is boos, maar daar mag Wimpie niets van merken.