Na enkele uren door een benauwd Den Haag te hebben gesjokt, zag ik op de Prinsessewal de poorten van de Paleistuin, achter de Koninklijke Stallen, uitnodigend wijd openstaan.
Ja! Even verkoeling zoeken langs lommerrijke lanen, uitrusten in een prieel tussen de veelkleurige, geurige, vlindervolle bloembedden.

Ik was er nooit eerder geweest. Gedurende eeuwen was de Koninklijke Tuin verboden gebied voor de gewone Haagse burgerij. Het was Koningin Juliana die de tuin liefdevol had opengesteld voor al haar onderdanen.

Nieuwsgierig betrad ik het park, voorbereid op een koninklijke, idyllische ervaring.

Het werd een bittere teleurstelling.
Het eerste het beste plantsoentje in de Schilderswijk ziet er verzorgder uit.
Een afgetrapte hondenbak is het, een schande voor tuinierend Nederland.
Als je buitenlanders via de Floriade en de bollenvelden deze tuin zou binnenvoeren, ging de toeristenindustrie een fikse dip tegemoet.

Wat zit hier achter? Wil de Koningin haar onvrede met de openbaarheid van ?Haar? tuin zichtbaar maken?
Is het wel haar tuin? Wij betalen toch veel geld, opdat zij haar paleizen en tuinen kan onderhouden?

Voorlopig wilde ik het laten bij deze waarschuwing. Over een maandje komen wij terug, in de verwachting een Paleistuin van waarlijk Koninklijke Allure aan te treffen.