Zolang ik mij kan herinneren bewaar ik een raar liedje in mijn hoofd.
Ik heb het van mijn oma of opa geleerd, mijn vader en oom Henk zongen het en als ik het opschrijf komt er dit te staan:

Landsoleedie lebdomaai
Waare doetsesie
Pikketie pikketie lebdomaai
(Knor) zet?ie.

?Dat is het volkslied van de varkens?, zeiden mijn vader en zijn broer en ze zongen het me zo vaak voor, dat ik het liedje vanaf mijn vierde jaar, schat ik, moeiteloos kon voordragen. Je deed het graag, want in de laatste regel moest je een diep uit de keel komende, harde varkensknor aanbrengen.
Onder dit stukje vindt u de opname die ik van mezelf maakte.

Nooit heb ik gehoord hoe dit lied in de familie is gekomen.

En nu komt het... (Spanning opvoeren!)

Ik zit onlangs een potje te surfen en ik kom door puur toeval terecht in de John en Ruby Lomax Collectie - een verzameling van 700 volksliedjes, die dit echtpaar heeft vastgelegd op een van de eerste mobiele recorders, gedurende een drie maanden durende reis door de zuidelijke staten van de USA. Voorbeeldig op internet gezet - wat zijn de Amerikanen daar toch goed in.

Ik open ?zomaar? één liedje van de zevenhonderd en herken de melodie, die in veel lijkt op mijn Volkslied van de Varkens.

De gedetailleerde aantekeningen leren, dat de opname op 10 april 1939 in Houston is gemaakt en dat het liedje wordt gezongen door mevrouw Kate W. Jones, die in 1868 van Mississippi naar Texas verhuisde. Zij had het liedje rond 1830 van haar moeder geleerd.
De Lomaxen schrijven de tekst zo op:

THERE WAS A LADY LOVED A SWINE

There was a lady loved a swine.
"Honey," said she,
"Pig, Hog, wilt thou be mine?"
"Hunh!", said he.

"I'll build thee a silver sty, Honey," said she;
"And in it thou shalt lie." "Hunh!" said he.

"I'LL pin it with a silver pin, Honey," said she,
"That thou may'st go out and in." "Hunh!" said he.
"Wilt thou have me now, Honey?" said she.
"Speak or my heart will break." "Hunh!" said he.

Ja, dit is het! De overeenkomsten zijn duidelijk. Ook hier klinkt een soort varkensknor. Leedie is een lady, zet?ie is said he.

Maar het raadsel blijft. Hoe is het lied, in quasi-engels, bij mijn grootouders terechtgekomen?
En hoe bestaat het - we moeten ons blijven verwonderen - dat het in 1939 wordt gezongen, ergens op het platteland van de VS en ik het thuis uit een pc-speaker kan horen klinken?

Internet, de grootste en wonderlijkste verzameling, ooit door de mensheid bijeengebracht.