Wij kiezers zijn moe. Bekaf.

Wij hebben er ditmaal veel werk van gemaakt. Dat was niet even van knopjedrukken, of hokjekleuren en dat was het weer voor vier jaar. Nee, maandenlang hebben we meegeleefd, gewikt, gewogen, gelachen, gehuild, gediscussieerd. We raakten er soms zo opgewonden van dat we ons zelf ternauwernood herkenden!
We hebben potverdorie wel even ons best gedaan, zeg. Waren we betrokken of niet? Godallemachtig, we zijn ervoor de hemel in geprezen, zo betrokken als we dit keer waren.

Maar nu zijn we moe. Nu kunnen we de dames en heren politici even niet meer hebben.

Dus, journalisten van de gedrukte en de audiovisuele media, laat ons alstublieft een tijdje met rust. En laat de dames en heren politici het zelf maar uitzoeken. Ze wilden toch zo graag? Ze moesten toch zo nodig? Al die onderhandelingen nu en hoe het de nieuwe fractieleden vergaat en wie met wie wil maar niet met die, dat alles komt ons even de neus uit.

Vindt u niet erg als we dit zeggen? U heeft ons zo geprezen, politiek leefde toch weer zo bij ons? Nou, als u dat zo wilt houden, moet u de komende tijd wat andere onderwerpen verzinnen. Even niet de politiek.

Als iedereen op zijn plaats zit in de kamer, met een nieuwe regering achter de tafel, komen we weer ?s kijken. En zijn we weer fris betrokken. Afgesproken?