Meneer Foppe heeft vannacht drie keer moeten overgeven en drie keer is hij het afwasteiltje op steeds wankeler benen in de wc gaan legen.

Nu ligt hij nog steeds in bed, terwijl de wekker al dringend heeft gepiept.
Twee belangrijke vragen gonzen onafgebroken door zijn hoofd:

1.
Is hij te ziek om te gaan stemmen?
Ja.

2.
Maar als hij toch zou gaan, weet hij dan wat hij moet stemmen?
Nee.

Hij heeft zoveel goeds en slechts over zowel Ja als Nee gehoord, dat hij echt geen keus heeft kunnen maken.

In zijn wanhoop bedacht hij een uitweg. Uit de bovenste la van het buffet heeft hij het blauwfluwelen doosje gepakt en op tafel neergelegd.
In het doosje ligt het Gouden Tientje dat van vader is geweest.

Meneer Foppe besloot vannacht om halfdrie dat hij, voor hij de deur zou uitgaan op weg naar het stembureau, zijn keus zou laten bepalen door vaders Gouden Tientje.
Kop = Ja.
Munt = Nee.

Maar stel je toch eens voor dat hij na het stemmen met haastige passen het schoolgebouw uitkwam, maar werd gestopt door een groep mannen en vrouwen die een of meerdere camera?s op hem zouden richten en zouden vragen wat hij had gestemd en waarom...
Je zag op tv en in de kranten steeds meer ?gewone mensen? die van de dingen die gebeuren moesten zeggen wat ze ervan vonden.

Meneer Foppe voelde een nieuwe golf viezigheid omhoogkomen en ging half uit bed boven het teiltje hangen.