De zondagse zon heeft de haan geïnspireerd tot het nemen van een zandbad. Hij heeft een kuiltje gegraven, waar hij zich lekker diep in heeft gedraaid.
Af en toe keert hij zich op een zij om zichzelf met behulp van een vleugel met zand te begooien.
Een van de dames mag hem gezelschap houden.

Van de verhouding tussen de drie kippen en de baas van de kleine commune begrijp ik na jaren nog helemaal niets.
Er hopen zich tijdens een dag scharrelen kennelijk spanningen op, die bij het slapengaan zichtbaar worden.
Tegen de avond gaan allen uit zichzelf het nachthok in, maar de ene dag vind ik de haan met zijn drie dames gezellig dicht tegen elkaar aan op de stok gezeten, een volgende dag is de haan met één kip gaan slapen en hebben de beide andere dames een plaatsje gezocht in een heg, elders in de tuin. Heeft de haan hen de toegang tot het binnenhok ontzegd?

Elke avond zorg ik dat iedereen binnen is en gaat de deur van het hok dicht, anders is de kans groot dat de gehele pluimveestapel in de nacht overvallen wordt door hongerige vossen.

Ik schud aan de takken van de heg, waarop de dissidente kippen, alsof ze weten dat ze fout zaten, meteen in de richting van het hok vliegen om zich aarzelend en schuldbewust naar binnen te begeven.

De haan is, door slaap overmand, de ruzie kennelijk vergeten, want hij staat toe dat de laatkomers alsnog op de stok plaatsnemen.