Hedenavond, om tien over zeven, dacht ik: vrijdagavond - ik zou nu naar een klasseavond willen fietsen!

De opwinding die aan de klasseavond voorafging, sloeg even door me heen.

En ik wil doorgaans niet ?terug naar vroeger?. Echt niet. Zinloze, sentimentele wens.

Ook weet ik allang dat de opwinding van de klasseavond zelf, of van de spannende periode na afloop, nooit werd ingelost. Ik kwam altijd teleurgesteld thuis. Er was ?niets gebeurd?. Ik had nauwelijks gedanst.

Toch probeerde ik op te vallen door me bij de pick-up op te stellen en de platen te wisselen.

?Nog een keer?, riep een vriend die het wel meezat en met een meisje had geschuifeld. Ze keken naar me met verhitte, tegen elkaar geklitte hoofden.

Ik honoreerde hun wens en zette het nummer nog een keer op. Licht gevoel van macht. Zij schuifelden - ik maakte het mogelijk.

Kan ik op mijn leeftijd nog dj worden?
Ik zou wel ?s willen weten hoe het voelt als vijfduizend mensen dansen op mijn platen.