Sinds we in november 2003 het adres publiceerden, houden nog altijd enkele Biesloglezers een tunneltje ergens in Noorwegen via een webcam plichtsgetrouw permanent in observatie. (Zie het dossier ?Het Tunneltje, of de schoonheid van het niets?.)

Er gebeurt urenlang nauwelijks iets van belang, maar het is goed dat ook ?het niets? permanent wordt bewaakt.

Sinds een paar weken bezoek ik dagelijks een Nederlandse webcam, waarbij ik het aangename gevoel krijg, toch nuttiger bezig te zijn dan bij het Noorse tunneltje.

Op de boulevard van Scheveningen staat namelijk een vissersvrouw - sinds jaar en dag, bij nacht en ontij, houdt zij de zee nauwlettend in de gaten.

Zij wacht op de vissers ?die nooit terugkeerden?.

Via een webcam, gemonteerd op een hoog gebouw achter haar, kunnen wij meekijken.
En meehelpen.

Ik weet niet of de camera veel bezoekers tegelijk aankan; als het regent is er nauwelijks zicht op de zee. Bij noodweer en in de nachtelijke uren staat de Scheveningse vissersvrouw dramatisch en moederziel alleen op haar post.

Wij kunnen haar steunen, haar het gevoel geven dat wij met haar meeleven.
Als wij structuur kunnen aanbrengen in onze camerabewaking, met tijdschema?s en wisseldiensten, zou het Scheveningse vrouwtje ook ?s een uurtje naar huis kunnen.

Tot op heden is niet één vermiste visser teruggekeerd.