Een halfuur nadat Jacqueline van haar werk was thuisgekomen, kwam ze de kamer in met een dienblaadje en zette dat op het tafeltje naast Everts fauteuil.

Evert keek vanuit zijn krant naar een glas rode wijn en een schoteltje waarop twee kleine pilletjes lagen, naast een lik rode smurrie, waarschijnlijk tomatenpuree.

?O jee,? dacht Evert, ?iemand heeft haar een enthousiast en overtuigend verhaal over een nieuwe gezondheidsrage verteld.?

Een collega van haar had haar een enthousiast en overtuigend verhaal verteld over een dokter die ze bij Oprah Winfrey op de tv had gezien, terwijl hij een zeer overtuigend dagelijks voedingspakket had gedemonstreerd. Oprah toonde zich razend enthousiast.

En de dokter was niet zomaar een dokter - het was de dokter van Bill Clinton!

?De twee pilletjes zijn kinderaspirientjes,? legde Jacqueline uit, ?goed tegen alles: van alle soorten kanker, tot hart- en vaatziekten.?

?En tóch een glas wijn?, vroeg Evert, die haar vorige week nog had moeten beloven alle wijnconsumptie voorlopig te staken.

?Eén glas rode wijn? Goed voor alles,? zei Jacqueline, ?het geheugen, je prostaat, noem maar op. En de tomatenpuree! Elke dag een blikje zou het beste zijn. De dokter van Bill Clinton zegt: ze zouden, om de bijdrage aan de gezondheid te eren, een stad Aspirine moeten noemen, maar een heel land zou naar de Tomaat moeten worden vernoemd. Zo goed is?ie. Voor alles!?

?En dat zegt de dokter van Bill Clinton?, zei Evert, die nu al erg begon op te zien tegen die dagelijkse lik puree de komende weken.
?Maar wacht ?s even...,? herinnerde hij zich, ?Bill Clinton? Die heeft toch onlangs een ingrijpende hartoperatie ondergaan, met weet ik hoeveel bypasses? Vroeg Oprah daar nog naar??

Nee, dat had Oprah niet gedaan.
En voor Jacqueline was dat ook niet nodig. Die hartoperatie versterkte alleen maar haar geloof in het nieuwe voedselregime.
Zozeer was ze ervan overtuigd dat losbol Bill zich niet aan de sublieme regels van zijn dokter had gehouden.