Er is een nieuwe bundel verschenen van de prins der Nederlandse dichters, Gerrit Kouwenaar (1923), getiteld
'totaal witte kamer' en dit is het laatste gedicht:

dus vredig de avond

Terwijl het laatste gedicht het tijdstip verteert
staat de maker geledigd op van zijn tafel
hij reinigt zijn vleesmes en kijkt uit het raam

op de sierbestrating zieltogen de bladeren
verlost van hun zomer, de windengel hurkt
in het eeuwige onkruid en wacht tot er tijd is

dus vredig de avond vol afscheid en oorlog
wereld waarheid en liefde behelzen onkwetsbaar
hun ijzeren letters

nu nog iets eetbaars, bloedbeuling witbrood
dan eindelijk slapen, zwart is de mode -

1.Veruit de meeste van Kouwenaars gedichten eindigen niet met een punt, maar met een gedachtestreepje, alsof het einde open blijft, ?er komt nog meer? en bij dit gedicht past dat streepje wonderwel.
2. Ik kende het woord bloedbeuling niet. Van Dale: bloedworst.
3. Toen zijn bundel ?de tijd staat open? in 1997 bekroond werd, schreef de jury: ?Alles heeft hier liggen marineren in de doodsgedachte.?

Kouwenaar las gisteren het gedicht ?dus vredig de avond? voor in het NPS-radioprogramma Kunststof en het daaropvolgende gesprek met Frénk van der Linden is hier te beluisteren.