Op het North Sea Festival 2007 in Rotterdam: de 77-jarige Ornette Coleman.

Zijn entree in de jazzwereld, eind jaren vijftig, was controversieel - rauwe vogelgeluiden op een witte plastic saxofoon. 'Kan die man eigenlijk wel spelen?'

(Die eerste platen Something Else! en The Shape of Jazz to Come beluister ik nog regelmatig.)

En ook na vijftig jaar kan de eigenzinnige Coleman op een concert klinken alsof hij gisteren voor het eerst van zijn leven een saxofoon in handen heeft gekregen (of een trompet, of een viool).

Dit weekend speelt hij samen met een drummer en drie bassisten en dat is een nog nooit gehoorde combinatie.

Ik laat u een orenschijnlijk simpel melodietje horen en wat Ornette Coleman ermee doet.

Mag ik me aan een voorspelling wagen?
Als u hem niet eerder hebt gezien, zult u hem na dit concert nooit meer vergeten.

Sonny Boy Williamson II: zanger, mondharmonicaspeler, performer, legende.

'Sonny Boy Williamson (a.k.a. Rice Miller, 1899-1965) was en is nog de grootste verhalenverteller in de blues. Hij kan met zijn vliegensvlugge afwisselingen van mondharmonica en stem zijn verhalen van interpunctie voorzien, van uitroeptekens, vraagtekens, zuchten.' (Wim Noordhoek op zijn Avondlog)

Aanstaande woensdag, 6 juni, zingt de bariton Thomas Hampson in het Amsterdamse Concertgebouw.

Een gebeurtenis. Bij vorige gelegenheden - ik was er een paar keer bij - 'ging het dak eraf'.

Bij wijze van voorproefje link ik door naar zijn site, waarop twee liederen van Franz Schubert en twee liederen van Hugo Wolff zijn te beluisteren en te bekijken.

Domenico Scarlatti, tijdgenoot van J. S. Bach, schreef 555 sonatas en ik vind ze prachtig en kan er geen genoeg van krijgen. De adept spreekt.
Ooit liet ik hier al eens de in mijn oren allermooiste horen - K87/L33 - gespeeld door Ivo Pogorelich.

Door CD's te verzamelen van pianisten die Scarlatti spelen, weet ik hoe verschillend en bepalend de interpretaties kunnen zijn.

Op You Tube vond ik enkele uitvoeringen van die ene sonate en ik hoop dat u hem ook mooi genoeg vindt om een paar keer te beluisteren.

Op papier lijkt het een van de eenvoudigste uit de serie - een jaar geleden heb ik de bladmuziek gekocht en ik oefen me suf. Het is me nog niet gelukt K87 in een keer foutloos tot een einde te brengen.

NB
In het boek 'Art.285b' van Christiaan Weijts - de hoofdpersoon is pianist - staat het notenbeeld van deze sonate (hier Fuga genoemd) achterin afgedrukt.

You Tube is een goudmijn voor de jazzliefhebber, bij de gratie van de jazzfanaat, die bereid is zijn materiaal beschikbaar te stellen en er veel tijd in te steken.

Akkoord, het hoort niet, want de rechten van de meeste films berusten bij anderen, maar die rechthebbenden kunnen bezwaar aantekenen, waarna hun eigendommen onmiddellijk van You Tube worden verwijderd.

Zolang ze dat niet hebben gedaan en zolang er zoveel moois valt te ontdekken, geven we de adressen door.

Bij toeval kwam ik op zijn verzamelpagina terecht: hij noemt zich Sukapura, de 44-jarige jazzfanaat die 64 video's op You Tube heeft geplaatst.
Een onbekende Japanner, maar ik herkende zijn smaak. Ik vind 'zijn' video's bijna allemaal raak.

Hier komen we de zondag wel mee door. En Koninginnedag ook.
Bedankt, Sukapura.

Kent u de zanger Thomas Quasthoff?
Dat hij een bijzondere verschijning op het concertpodium is, wordt meteen duidelijk als u de eerste link opent - een trailer van The Dreamer, een film over zijn leven.

In dit onvolkomen lichaam huist een prachtige, krachtige, warme stem. Een bas/bariton, die onversterkt de Grote Zaal van het Concertgebouw kan vullen.
Ik draai regelmatig CD's waarop hij liederen zingt van Schubert, Schumann en Bach.
Via de tweede link hoort u een mooi voorbeeld van zijn zangkunst: Der Arme Peter van Robert Schumann.

Wat ik niet wist: Thomas Quasthoff zingt ook jazz! En niet met het bekende resultaat van de klassieke zanger die met zijn te keurige stem een tenenkrommend nummertje swing probeert. Nee, Quasthoff durft in de jazzclassic All Blues echt te improviseren.

Op internet wemelt het van de leraren. Cursussen te kust en te keur.

Op You Tube wordt muziekles gegeven door gediplomeerde leraren, maar ook door amateurs die zelf nauwelijks drie noten achter elkaar kunnen spelen.
Piano, viool, gitaar, drums, mondharmonica, neusfluit - voor elk instrument staat een leraar voor je klaar, die graag doorverwijst naar zijn lesmethode in boek- of DVD-vorm.

Het kan anders.
Hier zijn een paar voorbeelden van grote muzikanten, die bereid zijn hun kennis en kunde te delen.

Op YouTube gevonden (via wimbloemendaal.blogspot.com): video's van het Amsterdam Loeki Stardust Quartet.

Eerst een demonstratie van een ruim drie meter hoge subcontrabasblokfluit, daarna van oude en nieuwe tenorfluiten, gevolgd door twee optredens: een modern en een klassiek stuk.

Ter verbetering van het imago van de blokfluit.

'Eén blokfluit is mooi. Maar weet je wát mooi is?'
'Nou?
'Vier blokfluiten!'

Hij zag eruit als een kantoorklerk. Maar - zeggen ze - hij was een groot drinkebroer en feestfiguur.

Hij speelde veel met Dave Brubeck en van die pianist houden wij niet zo. Die sloegen we over.
Daardoor werd misschien nooit duidelijk hoe mooi altsaxofonist Paul Desmond speelde.

Hier blaast hij solo (met begeleiding) op een festival.

(Hij is ook de componist van Take Five, de wereldhit van Dave Brubeck. De opbrengst schonk Desmond aan het Rode Kruis.)

In de band van de oude meesterdrummer Art Blakey spelen de piepjonge broers Wynton (trompet) en Branford Marsalis (altsax) - New York City, 1982.

Vierentwintig jaar later: Branford Marsalis repeteert met de tachtigjarige drumlegende Roy Haynes - Rotterdam, 2006.

Eergisteren overleed op 87-jarige leeftijd de jazzzangeres Anita O'Day.
Haar naam hoort thuis in de rij groten - Ella Fitzgerald, Billie Holiday en Sarah Vaughan.

Ze had al een lange carrière achter de rug toen ze in 1958, gekleed als sophisticated dame met flamboyante hoed, het podium betrad van het Newport Jazz Festival.
Dit sexy optreden maakte haar wereldberoemd.

Een maand geleden werd hij 76 jaar - Saxophone Colossus Sonny Rollins, de laatste der grote tenoristen.
Hij verkeert in uitstekende vorm, treedt veel op, heeft een nieuwe studio-cd gemaakt, beheert een eigen platenlabel en een eigen website.

Ter gelegenheid van zijn verjaardag heeft men negen video's on line gezet, die de verschillende stadia in zijn carrière belichten.

De negen filmpjes blijken op dit moment niet allemaal open te gaan, maar wat overblijft is voor de liefhebbers meer dan de moeite waard.

Bieslogs Bachconcours Op De Vrije Zondag

Uit het aanbod in You Tube Comedy kozen we zeven duo-optredens (double acts) en wij wensen u veel plezier.

Bedrieglijk mooi weer.
Maar de kachel moet erbij aan.
Weemoedig stemmende strandherinneringen.

Dit is een Schubertavond.

En mocht u deze muziek al uit het hoofd kennen, ach, geeft u zich er nog maar een keer aan over. Meeneuriën is bij een computerconcert toegestaan.

Eerst Schuberts Impromptu Opus 90, No. 3.
En bevalt 't, dan kan No 4. er ook nog wel bij.

Weer presenteer ik hier één van de door liefhebbers op internet gezette films en weer is het jazz en wederom kom ik superlatieven tekort.

We zien ongemonteerde filmopnamen uit 1950 van een niet voltooide film.
Dachten we dat er van Charlie Parker nagenoeg geen filmopnamen bestonden?

Muziekliefhebbers - vijftien minuten genieten geblazen!
En de superlatieven verzint u er zelf wel bij.

• Ken jij die opname van Getz met Coltrane?
• Wat zeg je me nou? Stan Getz...
• ...met John Coltrane, ja, samen op een podium in 1960.
• Bestaat niet. En ik durf mezelf gerust een kenner te noemen. Nooit van gehoord.
• Sterker nog: het optreden blijkt vastgelegd op een onlangs gevonden video-opname. Met Oscar Peterson op piano!
• Bizar. Ik geloof het pas als ik het zie.
• Nou, kijk maar:

de duizelingwekkende mandarijn beveelt
afbraak van het porseleinen paleis
wulpse slaven slopen terwijl hij
in zijn jaden grot zich hinnikend inspint

Lucebert

Vandaag treden twee meesterpianisten op: Keith Jarret en Glenn Gould.

Keith Jarret improviseert, met Gary Peacock op bas en Jack DeJohnette drums, op het standaardnummer Autumn Leaves.

Glenn Gould speelt vervolgens gedurende 47 minuten de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach.

De overeenkomst tussen deze pianisten: beiden beleven de muziek zeer lichamelijk, waardoor het buitengewoon boeiend is ze te zien spelen.

NB
Keith Jarret heeft ook een opname gemaakt van de Goldbergvariaties - van Glenn Gould is geen jazzimprovisatie bekend.

Vandaag presenteren we video-opnamen van een jazzconcert, waarvan de kenners onder de jazzliefhebbers het bestaan kennen:
Het Charles Mingus Sextet in Oslo, april 1964.

Dit optreden werd in zwart-wit door de Noorse televisie opgenomen en die uitzending staat nu integraal op internet. Een uur lang!
Superlatieven schieten tekort. Misschien is dit wel het beste jazzconcert dat ooit werd vastgelegd. Mag ik het daar even bij laten?

De bezetting:
Charles Mingus - bass; Eric Dolphy - alto sax, flute, bass clarinet; Clifford Jordan - tenor sax; Johnny Coles - trumpet; Jaki Bayard - piano; Dannie Richmond - drums.

Zes mannen met hun akoestische instrumenten op een podium voor een volle zaal. Ze praten wat, leider Mingus geeft aanwijzingen en dan barsten ze los.
De shots van het zaalpubliek bewijzen dat deze opnamen tweeënveertig jaar oud zijn. Velen dragen zonnebrillen tegen het felle tv-licht, men is keurig gekapt en gekleed. Hoe heftig en springlevend is de muziek!

Wat dit concert extra spanning geeft: Eric Dolphy heeft tijdens deze tournee Charles Mingus laten weten dat hij diens groep wil verlaten om op solotour te gaan. Mingus maakt er mild-stekelige opmerkingen over aan het adres van Dolphy. (Tien weken later zal Eric Dolphy onder tragische omstandigheden overlijden.)

NB
Als de beelden groot en wazig zijn, is het aan te bevelen het rechthoekje onder het beeldvlak te beklikken tot u een schermpje krijgt dat weliswaar klein, maar haarscherp is.

Vandaag presenteren we video-opnamen van een jazzconcert, waarvan de kenners onder de jazzliefhebbers het bestaan kennen:
Het Charles Mingus Sextet in Oslo, april 1964.

Dit optreden werd in zwart-wit door de Noorse televisie opgenomen en die uitzending staat nu integraal op internet. Een uur lang!
Superlatieven schieten tekort. Misschien is dit wel het beste jazzconcert dat ooit werd vastgelegd. Mag ik het daar even bij laten?

De bezetting:
Charles Mingus - bass; Eric Dolphy - alto sax, flute, bass clarinet; Clifford Jordan - tenor sax; Johnny Coles - trumpet; Jaki Bayard - piano; Dannie Richmond - drums.

Zes mannen met hun akoestische instrumenten op een podium voor een volle zaal. Ze praten wat, leider Mingus geeft aanwijzingen en dan barsten ze los.
De shots van het zaalpubliek bewijzen dat deze opnamen tweeënveertig jaar oud zijn. Velen dragen zonnebrillen tegen het felle tv-licht, men is keurig gekapt en gekleed. Hoe heftig en springlevend is de muziek!

Wat dit concert extra spanning geeft: Eric Dolphy heeft tijdens deze tournee Charles Mingus laten weten dat hij diens groep wil verlaten om op solotour te gaan. Mingus maakt er mild-stekelige opmerkingen over aan het adres van Dolphy. (Tien weken later zal Eric Dolphy onder tragische omstandigheden overlijden.)

NB
Als de beelden groot en wazig zijn, is het aan te bevelen het rechthoekje onder het beeldvlak te beklikken tot u een schermpje krijgt dat weliswaar klein, maar haarscherp is.

Vorige week mochten wij u ontvangen op ons eerste EchteJazzFestival, deze zondag presenteren wij het eerste Bieslog Liederen Concert, waarvoor wij de medewerking verkregen van de beroemdste zangers en zangeressen ter wereld!

De gekozen liederen behoren hier en daar voor u wellicht tot het overbekende middle-of-the-road-repertoire - de veelal live gezongen uitvoeringen en de samenwerking met andere muzikanten maken dit concert, menen wij, toch de moeite waard.

Meezingen is niet verboden, maar niet verplicht. Dit is geen Songalong, of zoiets ergs.

Wij wensen u veel muziekplezier.

Hartelijk welkom op Bieslogs Eerste EchteJazzFestival.
Wij zijn erin geslaagd een keur aan gerenommeerde jazzmusici uit heden en verleden te contracteren.

Opening en tijden:
Vanaf vandaag tot in lengte van dagen.
De podia zijn dag en nacht geopend.

Toegangsprijzen:
Met behulp van uw eigen muis heeft u gratis toegang tot alle evenementen op het festivaldomein.

Consumpties:
Het nuttigen van meegebrachte etenswaren en dranken is toegestaan.

Programmering:
Het EJF brengt Echte Jazz van vroeger en nu - geen gesamba, gesalsa, gefusion of gehiphop. En al helemaal geen gecabaret!!

Wij wensen u veel plezier en muzikaal genot.
De Festivaldirectie